Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά

Σαφώς! Σαφέστατα!
Μια εργαζόμενη μητέρα, μια άστα να πάνε νοικοκυρά. Που αν δεν ήταν η Βιολέτα να μας ξαραχνιάζει φωλιές θα είχαν κάνει τα φίδια εδώ μέσα! Μόνο που δε μπορώ να καταλάβω πως της αυθεντικής έχει πέραση ο κω. Εγώ και ο κω μου είμαστε υπό κατάρρευση πάντως.



Η μέρα μου ξεκινάει πριν να βγει ο ήλιος, γύρω στις 5:30 δηλαδή. Έλα όμως που εκείνη την ώρα βγαίνει η μικρή για να κλείσει το πρόγραμμα! Να μην είναι η μανούλα της στο ακροατήριο; Λέει μερικά άσματα ελαφρολαϊκά για καμιά ωρίτσα εκεί πέρα και μετά την πέφτει για ύπνο ξανά. "Ωραία", σκέφτομαι, "μου μένει λίγη ώρα ακόμα για να κοιμηθώ κι εγώ". Πριν να ακουμπήσω το κεφάλι μου στο μαξιλάρι, κλαίει ο γιος γιατί είδε εφιάλτη. Τον αγκαλιάζω, τον ηρεμώ, τον σκεπάζω, πάω πίσω να ξεραθώ. Ροχαλίζει σαν οτομοτρίς ο καλός μου. Τον χαϊδεύω, τον σκουντάω, τον κλοτσάω, τον ξυπνάω και βολεύομαι. Φεύγει η πιπίλα της μανδάμ και καλεί σε βοήθεια. Πετάγομαι επάνω, κουτουλάω κάποιο ντουβάρι, της βάζω την πιπίλα, σέρνοντας φτάνω στο κρεβάτι και ξαπλώνω ξανά.

Κι εκεί πάνω που με έχει πάρει ο ύπνος ο γλυκός (για κανένα δεκτάλεπτο, μην φανταστείς!) λαλάει ο πετεινός 7:30 ακριβώς: "μπαμπά έλα, άλλο νάνι μπα"! Μα να μη σου πω τίποτα για τον πατέρα σου πρωινιάτικα!

Του δίνω το γάλα στο κρεβάτι μας κι αμέσως μετά μπαίνει στην πρίζα. Σκαρφαλώνει στον πατέρα του και με τη φτέρνα του με πετυχαίνει στον καρίτζαφλο, κάνει να κατέβει και τρώω αγκωνιά στο στήθος ενώ ο πατέρας του τρώει κλοτσιά στα αχαμνά. Ωχ ο ένας, βαχ η άλλη, "πάνος Θησέας" αυτός! Μετά ο μικρός θεωρεί ότι είναι καλή ιδέα να χοροπηδάει στο κρεβάτι μας, "το καλάμι μου", "τα παΐδια μου", "το στομάχι μου"...

Κι αυτή η ωραία οικογενειακή ατμόσφαιρα διακόπτεται ξάφνου από τη φωνή της σουρλουλούς. Τη φέρνω στο κρεβάτι μας. Η μικρή χασκογελάει, ο μικρός της λέει να είναι καραγκιόζης και της τραβάει το χέρι για να της δείξει. Ο καλός μου, χωρίς παιδί σκαρφαλωμένο επάνω του, βρίσκει ευκαιρία να κοιμηθεί. Εγώ κρατάω τα χέρια του μωρού να μην τα εξαρθρώσει ο μικρός. "Αχ μάνα μου, ωχ μανούλα μου", της λέει να μας πει και η μικρή χασκογελάει ακόμα. Μετράω τα δάχτυλα της και είναι όλα εκεί ακόμα.

Ώρα για έγερση. Ο καλός μου αλλάζει την πάνα του μικρού και τον ντύνει. Μετά κλείνεται στο μπάνιο. Εγώ αλλάζω την πάνα του μωρού και το ντύνω. Μετά παίρνει φωτιά ο κόρφος μου! Να ανοίξω τα παντζούρια να μπει φως και τα τζάμια να μπει φρέσκος αέρας, να βάλω ψωμί να ψηθεί, να στρώσω το τραπέζι, να βάλω την πιπίλα της μικρής, να φτιάξω καφέδες, να βρω τον Κολλητήρη του μικρού, να βράσω νερό, να βάλω τυρί και μέλι στο τραπέζι, να κρεμάσω παιχνίδια στο ριλάξ γιατί βαρέθηκε το μωρό, να δώσω νερό στον γιο, ωχ άρπαξε το ψωμί, να αλείψω τις φέτες, κρύωσαν οι καφέδες, "θα βγεις καμία ώρα από το μπάνιο;", να φάω, να δώσω κρέμα στη μικρή, να ετοιμάσω τάπερ για τον καλό μου να πάρει στη δουλειά, να δώσω νερό στον γιο, "μπάσε καλό σου νεροκαΐλα πρωί-πρωί!", να βάλω την πιπίλα της κόρης, να πιω καφέ, κόκαλο έγινε ο καφές, να χαιρετήσουμε τον μπαμπά "γεια σου μπαμπά! στείλε παιδί μου φιλάκι στον μπαμπά!" Κι έτσι περνάει μισή ώρα από όταν σηκωθούμε από το κρεβάτι...

Μετά είναι εύκολο. Μένει μόνο να στρώσω τα κρεβάτια, να δώσω φρούτα στον μικρό, να θηλάσω τη μικρή, να αλλάξω 4-5 φορές πάνα στο καθένα, να φάμε μεσημεριανό, να παίξουμε οπωσδήποτε, και να τα καταφέρω να κοιμηθούν για μεσημέρι. Όπου φυσικά όταν ξαπλώνει η μικρή είναι ακριβώς η ώρα που ξυπνάει ο μικρός.

Μετά έχει πάει η ώρα 5-6 το απόγευμα και κάνω λίγη ακόμα υπομονή μέχρι να νυχτώσει.  Εντωμεταξύ, έρχεται ο καλός μου κατάκοπος από τη δουλειά, αράζει στον καναπέ και του φτιάχνω καφέ. Αν έχει κουράγιο πάνε με τον μικρό στις κούνιες κι εγώ τότε ξεκουράζομαι λίγο με την μικρή να κρέμεται από πάνω μου· αυτό είναι χαλάρωση!

Μένει μόνο μετά να τα κάνουμε μπάνιο, αυτός τον γιο κι εγώ την κόρη, να τους δώσουμε γάλα, αυτός στον γιο κι εγώ στην κόρη, να τους διαβάσουμε παραμύθια, αυτός στον γιο, η κόρη είναι ακόμα πολύ μωρό, και να τα βάλουμε για ύπνο, αυτός τον γιο κι εγώ την κόρη.

Μετά ο καλός μου κάθεται στον υπολογιστή να τελειώσει κάτι. Εγώ μαζεύω λίγο το καθιστικό, ετοιμάζω πλυντήριο ρούχων και πιάτων, έχουμε νυχτερινό ρεύμα, αποστειρώνω τις μποτίλιες, μαγειρεύω για την επόμενη, ετοιμάζω κάτι ελαφρύ για βραδινό, τρώμε, κάνω ντουζ, τσεκάρω τα παιδιά, σβήνω το φαγητό, έχει πάει 12:30 και ... "ποιον κω; έχει κοτόπουλο μπούτι στο φούρνο αν θες!" Με τις υγείες μου!

Καληνύχτα σας...

Comments

  1. γέλασα ,θυμήθηκα τα δικά μου και τις σκέψεις που μου περνούσαν σαν αστραπή κάποιες φορές να εξολοθρεύσω κανένα απο τα παιδιά μου!Φτάνεις στην τρέλα με τα μωρά και χωρίς βοήθεια!
    Υπομονή ,τίποτα άλλο δεν χρειάζεται και περνά γρήγορα ο χρόνος,μέχρι τα 4τους ,οπότε θα κυλούν όλα πιο ξεκούραστα σχετικά με τωρα.Κι αν εφαρμόσεις πρόγραμμα ,γιατί βλέπω φίλες μου που τα 4χρονα παιδιά τους οργιάζουν μεσημέρια και τα βραδια ,χωρίς συγκεκριμένη ωρα ύπνου και εκεί γίνεται ο χαμός.
    Αντε καλοκαιράκι τωρα ,ώρα για πλάτσα πλούτσα στην παραλία !Ξεκίνα βάρη γιατί έχεις κουβάλημα την Αρτα με τα Γιαννενα στη θάλασσα χαχαχαχα

    ReplyDelete
    Replies
    1. Α, μόνο 4 χρόνια; Περίπατος δηλαδή :)
      Αρχίζω βάρη λοιπόν κι ό,τι βρέξει ας κατεβάσει!

      Delete
  2. Μετά απ' όλα αυτά η δουλειά φαντάζει παράδεισος!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλά αυτό εννοείται! Ο καλός μου όλο συναντήσεις και συμβούλια σκαρφίζεται τελευταία. Είμαι σίγουρη ότι κάπου στη δουλεία έχει χώσει ράντζο ;)

      Delete
  3. Είχα ξεχάσει πόσο απολαυστική είσαι, ακόμα και μέσα στα βάσανα σου (με την καλή έννοια), γιατί σήμερα διαπίστωσα ότι το blog σου δεν βρίσκεται πια στο blogroll μου! Πως συνέβη αυτό Παναγία μου, ανεξήγητο.. Όσο για το 24ωρο "Μαίρη" μου, αν εξαιρέσεις ότι εγώ έχω ένα παιδί (εικοσάρη πια!.. μα πως περνάει έτσι ο χρόνος;), φαντάσου το όλο αυτό, αλλά δούλευα ΚΑΙ εγώ.. Υπομονή γλυκούλα μου! Πολλά φιλιά σε σένα και στα μωρά σας :)

    ReplyDelete
  4. Είχα ξεχάσει πόσο απολαυστική είσαι, ακόμα και μέσα στα βάσανα σου (με την καλή έννοια), γιατί σήμερα διαπίστωσα ότι το blog σου δεν βρίσκεται πια στο blogroll μου! Πως συνέβη αυτό Παναγία μου, ανεξήγητο.. Όσο για το 24ωρο "Μαίρη" μου, αν εξαιρέσεις ότι εγώ έχω ένα παιδί (εικοσάρη πια!.. μα πως περνάει έτσι ο χρόνος;), φαντάσου το όλο αυτό, αλλά δούλευα ΚΑΙ εγώ.. Υπομονή γλυκούλα μου! Πολλά φιλιά σε σένα και στα μωρά σας :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Είναι ξένος δάκτυλος αυτός που σου έκανε τη ζημιά, βάλε με γρήγορα εκεί που ανήκω! :) :)
      Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για τη συμπαράσταση! Έτσι διαμαρτύρομαι για να έχουμε κάτι να συζητάμε...

      Delete
  5. Σε ευχαριστώ fri μου!
    Μου γλύκανες τον πόνο που δεν έγινα μάνα!
    Φιλιά♥

    ReplyDelete
    Replies
    1. Είναι όμορφο να είσαι μάνα, μα όποιος πει ότι είναι εύκολο είναι μεγάλος ψεύτης!
      Καλημέρα σου :)

      Delete
  6. Oλόκληρο καλοκαίρι πέρασε. Δεν θα πιάσετε αγαπητή το πενάκι σας;

    ReplyDelete
  7. Ικανή σε έχω να έχεις γίνει πολύτεκνη τώρα!
    Φιλιά♥

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Νέο ξεκίνημα σε νέους τόπους

Κάνε Διάλεξη και θα δεις!